Verder naar het zuiden.

Vrijdag 5 mei. Kalm dagje Nobeoka.

In de ochtend zijn we op de fiets naar het centrum gegaan na bij de balie enige info te hebben verzameld. We volgen een route van een stadswandeling met bezienswaardige plaatsen. Het zegt ons niet zoveel. Nobeoka castle op een heuvel in een park is een ruïne van een kasteel uit 1600.
Er staat een belltower waarin een metershoge klok hangt. Hier vandaan heb je een prachtig uitzicht over de stad. Om de paar uur wordt de Klok geluid door met een grote horizontale balk de klok aan te slaan. Een lage lang aanhoudende bas galmt over de stad. Precies om twaalf uur zijn we ter plaatse. Verder is Nobeoka een grauwe stad en kan je duidelijk zien dat het voor de mensen niet altijd eenvoudig is een voorspoedig bestaan te hebben.
Op zoek naar een versnapering in een supermarkt belanden we in een speelhal met honderden speelautomaten. In lange rijen zitten mensen van middelbare leeftijd en bejaarden aan speelautomaten, een oorverdovende herrie en een dichte walm van sigarettenrook. We worden vriendelijk ontvangen maar gelukkig geen automaat vrij. Een foto maken wordt niet op prijs gesteld. Een paar buigingen en vlug weer naar buiten. Wat een triest gebeuren.
We dwalen nog wat door de omgeving, kopen in een winkel een paar biertjes wat geen bier blijkt te zijn en gaan voor een middag nap terug naar het hotel en om te kijken of de kleding van gisteren al is opgedroogd.
Henkadrie.

Zaterdag 6 mei.

Vandaag fietsen we naar Miyazaki een afstand van ongeveer 95 km. Het traject loopt voornamelijk langs de verbindingsweg met veel verkeer en langs de kust. Heel veel auto dealers met de oog verblindende vlaggen en banieren, aan wie ze al die auto's moeten slijten is mij een raadsel.
We kunnen vandaag duidelijk merken dat we in het warmste gedeelte van Japan terecht zijn gekomen. In dit gedeelte claimen ze de meeste zonuren gedurende het jaar. Langs de weg palmbomen en in de baaien surfers.
De CO2 die we vandaag besparen door te fietsen wordt vele malen verveelvoudigd door wat we inademen.
Miyazaki is een drukke stad aan zee met veel moderne winkels en een levendig avondleven.
Het blijft opvallen dat je met Engels hier nagenoeg niets kan, in China ging dat toch veel beter.
Geen menukaart die we begrijpen, plaatjes kijken en aanwijzen, de weg uitgelegd vanuit het hotel left,light,left, hi hi hi.
Maar wel allemaal T shirts met Engelse teksten en de verbodsborden dat wel maar niet de aanwijzingsborden.
We belanden in een Japans sprekend Italiaans restaurant. Een goede keus.
De fietsen overnachten in de hal achter de mooie glazen wand, goed zichtbaar vanaf de straat.
Ik geloof niet dat er hier ooit een fiets gestolen wordt.
Henkadrie.

Zondag 7 mei. Miyazaki-Nichinan

Vandaag weer langs de kust. Het is mooi weer en de stad uit nog redelijk rustig.
Eigenlijk moeten volgens de beschrijving langs de grote weg maarmet de gps lukt het toch om kleine parallel weggetjes te rijden weg van het doorgaande verkeer. Na 20 km. Volgen we de kustlijn. De omschreven badplaatsen herkennen we niet als zodanig. Geen mondaine plaatsen zoals wij verwachten bij een badplaats maar wat eettentjes en hotels tussen de bebouwing in.
Toch wel aardig wat toeristen.
Onderweg komen we langs een prachtige rozentuin waar we via een zijingang met de fietsen naar binnen gaan maar uiteindelijk blijkt het bij een groot recreatie park aan zee te horen waar we niet anders meer uit kunnen dan door het hoofdgebouw Langs alle kiosken. We worden vriendelijk geholpen door een assistent die enkele hekken voor ons opzij zet.
Het kustaanzicht is op de waterlijn net een groot wasbord van over elkaar geschoven verweerde basaltlagen. Heel apart om te zien.
Later bezoeken we nog een schrijn (tempel) die gebouwd is in een grot aan zee. Deze tempel is gewijd aan de vader van keizer Jimmu ( wie kent hem niet) die hier bij zijn geboorte is gewassen .
Het bezoek aan de tempel moet bevorderend zijn voor een goed huwelijk en vruchtbaarheid.
Het water dat van de rondborstige rotsen druipt wordt vergeleken met de moedermelk.
We fietsen maar weer verder richting Nichinan en komen nog een echte wandelaar tegen die met een grote rugzak op met een verweerd gezicht en een Japannees baardje al HOEPELEND met een trektocht bezig is. Gedurende zijn tocht rolt hij d.m.v. Een stokje de hoepel naast zich voort, tot er een fiets aankomt dan moet er even gecommuniceerd worden?
Henkadrie.