Verwachte regen brengt ons aan het twijfelen.

Omdat de weersverwachting slecht zijn proberen we of een stuk met de trein een alternatief is. Helaas blijkt dit geen optie. We besluiten vroeg het hostal te verlaten en gaan na een ontbijtje bij de koffie bar op pad.
We komen door een prachtig gebied met grillige rode rotsformaties.
Het stadje Albarracin ligt prachtig met zijn grote verdedigingsmuren tussen de kale bergen.
De lucht betrekt en het ziet er dreigend uit wat ons doet besluiten om in Calomarde te blijven. Een klein plaatsje maar als we verder door gaan volgt er een lang stuk met veel klimmen en geen onderkomen. We proberen bij een groot oud gebouw met een bord bar aan de gevel of ze een kamer hebben. Ja hoor, later blijkt dat het oude gemeente huis is wat nu dienst doet als restaurant, bar en kamers verhuurd. De architect is ook net aanwezig om het hele gebouw opnieuw te gaan inrichten in opdracht van de gemmente om tourisme te bovordren.
We krijgen een hele vleugel toebedeeld met twee slaapkamers enz. Alles natuurlijk in gedateerde Spaanse stijl. De verwarming wordt opgedraaid en op vetzoek een paar handdoeken opgedoken.Ik vraag nog even omdat we toch vroeg zijn of we ergens een wasje kunnen doen en krijgen direct de sleutel van het appartement van de uitbaatster waar we de wasmachine en alles mogen gebruiken. Beter kan niet en omdat we toch eigenlijk aan een dag rust toe zijn komt het allemaal practig uit. De wasmachine draait en wij zitten aan het bier en buiten schijnt nu toch de zon en de gieren zien we door het raam zweven hoog boven de rotsen waar Calomarde tegen aan gebouwd is. We voelen ons helemaal thuis.
Het fietsen door de bergen elke dag is toch zwaarder dan we hadden ingeschat maar de beleving is fantastisch. Mogenlijjk moeten we later op deze tocht een noodgreep doen om binnen ons tijdschema te blijven.
Henkadrie.