Door de Donau bekken naar Servië

Zaterdag 7 mei.

Kalocsa lag vroeger aan de Donau maar door veranderingen van de rivierbedding nu 9 km er van af.

Op zaterdag markt ook in Kalocsa maar dan anders. Veel jonge groenteplanten, groenten, bloemen, en andere verse levensmiddelen. Wat in het bijzonder opvalt zijn de rijen met kramen voorzien van een dikke laag gedragen kleding. Je kan hier zo maar je afgedankte T-shirt terugvinden.

Kalocsa is bekend naast te zijn de paprika hoofdstad ook om zijn folklore kunst, veel gekleurd schilder- en borduurwerk. We bezoeken een museum, de woningen werden door de vrouwen kleurrijk beschilderd en traditionele kleding minutieus borduurd. De indrukwekkende kathedraal in de stad is gebouwd op restanten van een kerk uit de 11e eeuw die momenteel opgegraven en geconserveerd worden. We mogen er niet in maar om zes uur is er een dienst, wie weet.

We rommelen wat rond en bekijken de routes voor de komende dagen.

Henkadrie.

Zondag 8 mei.

Het is moeilijk op gang komen na een dag rust. Zowel de motivatie als de fysieke gesteldheid heeft een duidelijke opwarming nodig. We zoeken onze weg om Kalocsa naar de juiste route en komen in het begin weer bekende stukken tegen, goed voor de dagafstand. Vandaag gaat het veel over dijken langs de Donau met de uiterwaarden als beschermd natuurgebied en aan de andere kant van de dijk landbouw met net ingezaaide gewassen. Verder onmetelijke stilte op deze zondagochtend. Baja is de enige stad die we vandaag tegenkomen met een prachtig 18e eeuws stadhuis dat het grote centrale plein domineert. Verderop in de route is weinig accommodatie daarom kijken we vast wat de mogelijkheden zijn.

Het wordt Mohacs aan de overkant van de rivier. Het pontje bij Dunaszekcso vaart volgens de website ook op zondag dus onderkomen geboekt.

De 30km. Blijkt dat het geen betrouwbare info was. 15 km. Verderop nog een kans, dat gaat beter. We slapen in Mohacs. Het blijkt een belangrijke plaats in de geschiedenis te zijn waar de oprukkende Turken in 1526 de Hongaren verpletterde en Hongarije verdeeld werd. Lodewijk II kwam om bij die veldslag en zijn weduwe werd later stadshoudster van Brabant. Wat je al niet tegenkomt.

Morgen maar zien wat we dan tegenkomen in ieder geval Servië.

Henkadrie.

Maandag 9 mei

Eerst maar even een ontbijtje zoeken in de stad, bakkertje, stukje worst en lekker bakje koffie en dan weer naar de veerboot. Een viertal fietsers komt ons gemoeten op devoot en is op weg van Passau naar China. Een jaartje hebben ze de tijd. We vervolgen de weg langs de Donau over de dijk en door het natuurreservaat. Na 20 km zien we vreemde borden en buigt de route af, langs de kant zien we om de paar honderd meter een houten wachthuisje en wordt er gepatrouilleerd door militairen. We rijden op de grensweg met Kroatië. Vriendelijk goedemorgen en het is ontspannen. Na 10 km richting de grens met Servie. Een heuse grensovergang met in en uit controle, we zijn de enige op twee bejaarde mensen na die met een rolkoffertje lopend de grens overgaan?...

In Sombor proberen we iets te boeken, provider meldt dat de bundel op is en ik moet storten, lastig zonder internet, een aardige passant biedt hulp. Bij de krantenkiosk heb je WiFi. Ze heeft vrienden in Breda en is nog steeds onder de indruk van een bezoekje aan de Efteling. We boeken een appartement voor 30 euro in Apatin.

Adres blok112 Zgradacentar 20/13. Na veel rondrijden, zonder internet maar uiteindelijk met hulp van de apotheker (altijd goed) vinden we het adres. Een sleutelkastje geeft toegang. Geen internet geen code. De buurt helpt en in het Oost Europese woonblok bevindt zich een prachtig appartement. Schoentjes uit en de sloffen staan klaar. Om acht uur komt de eigenaar langs voor de 30 euro en haalt uit een afgesloten kastje een fles Raki (zelf gestookt). Proost. De fles blijft na zijn vertrek op tafel.

Henkadrie.