Om nooit te vrrgeten.

Woensdag 10 mei 2023 De ferry helpt een beetje.

De ferry van Exmouth naar Starcross scheelt ons 20 km. Hierdoor slaan we een bezoek aan Exeter over en steken de rivier de exe over bij de uitmonding in the Channel.

Met een klein bootje wat mij doet denken aan twee hobbyisten die veerbootje spelen. Wel gezellig en het werkt.

Wat ze ons niet vertellen is dat we worden ontscheept op perron 2 van het station Starcroos en dat we met de hele zooi over een hoge loopbrug moeten ( zonder fietsgoot). In etappes lukt het. Om half twaalf kunnen we op weg richting Newton Abbot. Vandaag bijna geen stukje vlak en regelmatig hellinkjes van 10-15%. We fietsen de hele dag over smalle binnenwegen met hoge heggen waar we af en toe achteropkomende of tegemoetkomende auto’s ophouden. Over het algemeen toch wel erg rustig. In Newton Abbot koffie en kiezen voor vandaag voor Buckfastleigh aan het begin van national park Dartmoor. In de gezellige Abbey Inn aan het snel stromende riviertje verblijven we de avond en nacht. “ are you Allright love, fine darling I’ll get you another one”.

De typische Engelse sfeer wordt in het geheugen gepland voor we morgen aan de laatste etappe, aan deze kant van Het Kanaal, naar Plymouth beginnen.

Henkadrie.

Donderdag 11 mei.

De zon schijnt, het belooft een mooie dag te worden om door Dartmoor te rijden.

Dartmoor National park, bekend om het onherbergzame karakter met grote open vlaktes en diepe rivierdalen, ook een van de plekken die in mijn geheugen staat van vroeger. Geen bomen, verweerde rotsblokken met mos en varens en spectaculaire vergezichten. Er is verder niets dan puur natuur.

Na 10 km. Kwamen de wolken en ja hoor, koud water.

We worden nat van de regen en van het zweet want het is alles behalve vlak. In Princetown, de enige plaats en bekend om de gevangenis (waar ontsnappen niet aan te raden is omdat je toch nergens heen kan) drinken we koffie en komen even op temperatuur. De lange afdaling vanaf 426 mtr. met straffe wind droogt de kleren. De zon komt weer tevoorschijn en we worden bevooroordeeld met prachtige vergezichten over de open vlaktes.

De rest van de middag richting Plymouth ging gedeeltelijk over een geasfalteerd spoortraject, een kadootje.

In Plymouth ervaren we weer de drukke stad waar de tolerantie voor fietsers weer aardig is ingeboet.

De ferry naar Roscoff vertrekt om 22.00 uur. We moeten ons nog even vermaken. Morgen Frankrijk.

Henkadrie.

Vrijdag 12 mei.

Veel fietsers op de ferry naar Roscoff. Groepjes met racefietsen voor een paar dagen Bretagne en avonturiers. Dus verhalen uitwisselen, dood in ieder geval de wachttijd. De meest geavanceerde fietsen maar ook een zelfgemaakte race fiets van bamboe met een eigenaar van Nederlandse afkomst. Het blijkt dat we de mooiste route door Dartmoor hebben gereden die vaak vermeden wordt vanwege de grote hoogteverschillen.

Om 5.15 uur worden we door boordradio gewekt om 7.00 uur van boord. De twee veteranenclubs met oude tweetakt scooters ( Vespa’s etc.) zorgen voor een blauwe ochtend.

Vanaf Roscoff rijdend denken we terug aan de prachtige ervaringen van de afgelopen dagen en beseffen we dat Frankrijk anders gaat worden. De afvalstoffen zijn nog volop aanwezig in de benen en daar verandert een croissant en een halve banquet niets aan. Via Morlaix ( wel een mooie en drukke stad met een levendige binnenhaven voor de recreatie en een gigantisch spoorwegviaduct van 58 mtr. hoog uit 1861 midden in de stad) rijden we door naar Carhaix- Plouguer.

Deze ruim 40 km gaan over een oude spoorbaan. Langzaam omhoog en langzaam naar beneden. We zien weinig van de omgeving, het hele traject ligt tussen bomen en struiken.

In Carhaix, na 80 km, boeken we een kamer in deze oude en weinig levendige stad.

Henkadrie.